ඔහුට තිබුණා ගෙයක් නිදියන්න ඇඳක් නැති

ඔහුට තිබුණා ගමක් ඇවිදින්න මගක් නැති

ඔහුට තිබුණා රටක් හිනැහෙන්න ඉඩක් නැති

පිච්චියක් නොවටින

ජීවිතය ඉල්ලන දෙනෙතකින්

ගිනිකූරු ඉල්ලන මිනිසෙක් ද මම?

මහ මිනිස් ගිනි මැලයකින්

සුරුට්ටු පත්තු කළ පරපුරක

ලක්ෂයක් නෙත් වැසුණූ පරපුරක

පිච්චියක් නොවටින එකෙකි මම...

the 83 post

I have a very distance but a sharp  memory on ' the 83 post'.May be I was Four or five  when it happened. We, my mother and I  waited for my farther for a long time near a mile post.

"அன்பே காத்திருக்க" 

that is what my mother said when I asked where is Papa. 

So We just waited there. For an hour, then a day.

Then I remember I started  crying. If I didn't cry I wouldn't be able to write this. If we waited more I wouldn't be here to tell this.

'the 83 post'- the sharpest visual memory in my early child hood.